Μεγάλη
Έκθεση με 120 αντικείμενα στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης για τη ζωή μετά τον θάνατο.
|
Η αυτοκτονία του ομηρικού ήρωα. |
Οι εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενοι Διαιτητές
και Κριτές Πυγμαχίας προτείνουν και αυτή την Έκθεση σε όσους από εσάς
βρίσκονται ή θα επισκεφθούν την Αθήνα. Μπορείτε φυσικά πάντοτε να επιλέξετε να πιείτε έναν
(ακριβό) καφέ στα καφέ του διπλανού Κολωνακίου. Θα ήταν όμως πράγματι κρίμα να
χάσετε την ευκαιρία να περιηγηθείτε σε αυτήν την τόσο ξεχωριστή Έκθεση.
Το αναπόδραστο του θανάτου αλλά και η
διαρκής αναζήτηση του ανθρώπου να τον κατανοήσει, ακόμη και να τον υπερβεί,
είναι το θέμα της νέας εξαιρετικής Έκθεσης στο Μέγαρο Σταθάτου του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης. Ο τίτλος
της είναι «Επέκεινα. Ο Θάνατος και η ζωή
μετά, στην Αρχαιότητα».
Συνολικά πέντε ενότητες συνθέτουν την
παρουσίαση που μελετά ένα από τα σημαντικότερα μυστήρια που απασχολεί στο
διηνεκές τον άνθρωπο και τροφοδότησε όλες τις μεγάλες θρησκείες: ποια είναι,
δηλαδή, η τύχη της αθάνατης ψυχής μετά τον θάνατο του φθαρτού σώματος. «Η
στιγμή του θανάτου», τα «έθιμα ταφής» αλλά και οι τρεις εκδοχές του
Άδη-«ομηρικός», «βακχικός» και «πλατωνικός»- είναι οι θεματικές μέσα από τις
οποίες καλείται κανείς να εξερευνήσει τις διαφορές αλλά και να βρει τις τυχόν
ομοιότητες στα τελετουργικά των αρχαίων Ελλήνων με το σήμερα.
|
Ο Αχιλλέας σκοτώνει την Πανθεσίλεια. |
Χρυσές μάσκες, στεφάνια και επιτύμβια
σήματα αναδεικνύουν τα έθιμα ταφής. Εδώ μπορεί να δει κανείς ένα χρυσό στεφάνι
μυρτιάς από το Εθνικό Αρχαιολογικό
Μουσείο, μια γυναικεία προσωπίδα από το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης και το περίφημο γλυπτό η «Εκφορά της Βάρης».
Οι διαφορετικές όψεις του Κάτω Κόσμου
παρουσιάζονται σε τρεις ξεχωριστές ενότητες με αντιπροσωπευτικά αντικείμενα που
«μιλούν» για το ταξίδι των ψυχών στον Κάτω Κόσμο. Μεγάλη επιτυχία για την
ελληνική παρουσίαση είναι ο δανεισμός της εξαιρετικής «Κεφαλής Ύπνου» που βρέθηκε σε όχθη ποταμού στην Περούτζια και κοσμεί
σήμερα τις προθήκες του Βρετανικού
Μουσείου. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, το κεφάλι προέρχεται από ένα
φυσικού μεγέθους άγαλμα του Θεού Ύπνου, το οποίο δεν σώζεται.
Η παραπάνω παρουσίαση είναι μέρος του άρθρου της κ. Γιώτας Βαζούρα στην εφημερίδα «Δημοκρατία».
Και από το
καλαίσθητο φυλλάδιο της Έκθεσης δύο αποσπάσματα:
Ξεχωριστοί
νεκροί.
Αυτόχειρες,
Εγκληματίες, Διόβλητοι, Βιαιοθάνατοι, Άωροι, Πεσόντες εν πολέμωι.
|
Ο Θεός Ύπνος. |
Στην αρχαιότητα ορισμένοι νεκροί
ανήκουν σε ειδικές κατηγορίες και έχουν άλλη αντιμετώπιση ανάλογα με το πώς έχουν πεθάνει. Οι
αυτόχειρες, δηλαδή αυτοί που αυτοκτόνησαν, συνήθως δεν επιτρέπεται να ταφούν
στο νεκροταφείο. Οι εγκληματίες που καταδικάζονται σε θάνατο, δολοφόνοι,
ιερόσυλοι και προδότες, απαγορεύεται να ταφούν εντός της πόλης. Αντίθετα, οι
διόβλητοι, δηλαδή αυτοί που έχουν χτυπηθεί από κεραυνό, θεωρούνται επιλεγμένοι
από τον Δία και ιεροποιούνται, όπως ο Ασκληπιός, ο Ερεχθέας και η Σεμέλη. Άλλες
ειδικές κατηγορίες είναι οι βιαιοθάνατοι, αυτοί που έχουν πεθάνει βίαια, και οι
άωροι, αυτοί που πέθαναν πριν την ώρα τους, δηλαδή πριν παντρευτούν και κάνουν
παιδιά. Τα αρχαία νεκροταφεία ήταν γεμάτα από τάφους αώρων νεκρών. Τέλος,
ειδική κατηγορία αποτελούν και οι πεσόντες εν πολέμωι, στους οποίους οι αρχαίοι
Έλληνες επιφυλάσσουν ιδιαίτερες τιμές.
Αντί
επιλόγου.
Η κοινή πίστη στην αθανασία της ψυχής
είναι η αφετηρία πάνω στην οποία κτίστηκαν οι εκδοχές που παρουσιάζονται στην Έκθεση.
Οι τρεις εκδοχές αποτελούν ένα μικρό παράδειγμα της αναμόρφωσης των λατρειών
και των τελετών, της αποδοχής ή απόρριψης στοιχείων άλλων περιόδων, και τελικά,
της εξέλιξης της σκέψης και της φιλοσοφίας.
Η Έκθεση θα διαρκέσει
έως τις 8 Φεβρουαρίου 2015